آکنه یک بیماری پوستی است که وقتی فولیکول‌های مو با چربی و سلول‌های مرده پوست مسدود می‌شوند، رخ می‌دهد. این بیماری باعث ایجاد جوش‌های سرسفید، سرسیاه یا کورک میشود. این عارضه بیشتر در بین نوجوانان شایع است، اگرچه افراد در هر سنی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
درمان‌های مؤثردر دسترس هستند، اما آکنه می‌تواند پایدار باشد. جوش‌ها و برآمدگی‌ها به آرامی بهبود می‌یابند و وقتی یکی از آنها شروع به از بین رفتن می‌کند، به نظر می‌رسد که جوش‌های دیگری ظاهر می‌شوند.
بسته به شدت آن، می‌تواند باعث پریشانی عاطفی و زخم شدن پوست شود. هر چه زودتر درمان را شروع کنید، خطر ابتلا به چنین مشکلاتی کمتر میشود.
انواع آکنه
انواع مختلفی از آکنه وجود دارد، از جمله:
آکنه کیستیک: آکنه کیستیک باعث ایجاد جوش‌ها و ندول‌های عمیق و چرکی میشود. این جوش‌ها می‌توانند باعث ایجاد جای زخم شوند.
آکنه قارچی (پیتیروسپوروم فولیکولیت): آکنه قارچی زمانی رخ می‌دهد که مخمر در فولیکول‌های موی شما تجمع می‌کند. این جوش‌ها می‌توانند خارش‌دار و ملتهب باشند.
آکنه هورمونی: آکنه هورمونی بزرگسالانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد که تولید بیش از حد سبوم باعث مسدود شدن منافذ پوست آنها میشود.
آکنه ندولار: آکنه ندولار نوع شدیدی از آکنه است که باعث ایجاد جوش‌هایی روی سطح پوست و توده‌های حساس و ندولار در زیر پوست شما میشود.
همه این انواع می‌توانند بر اعتماد به نفس شما تأثیر بگذارند و آکنه کیستیک و ندولار می‌توانند منجر به آسیب دائمی پوست به شکل جای زخم شوند. بهتر است زودتر از یک ارائه دهنده خدمات درمانی کمک بگیرید تا بتوانند بهترین گزینه (گزینه‌های) درمانی را برای شما تعیین کنند.
علائم
علائم بسته به شدت بیماری شما متفاوت است:
جوش‌های سرسفید (منافذ بسته)
جوش‌های سرسیاه (منافذ باز)
برجستگی‌های کوچک قرمز و حساس (پاپول)
جوش‌های چرکی (پوسچول) که پاپول‌هایی با نوک چرکی هستند
توده‌های بزرگ، سفت و دردناک زیر پوست (ندول)
توده‌های دردناک و چرکی زیر پوست (ضایعات کیستیک)
این عارضه معمولاً روی صورت، پیشانی، سینه، قسمت بالای کمر و شانه‌ها ظاهر میشود.
علت آکنه
فولیکول‌های مو یا منافذ مسدود شده باعث این عارضه می‌شوند. فولیکول‌های موی شما لوله‌های کوچکی هستند که رشته‌ای از موهای شما را در خود نگه می‌دارند. چندین غده وجود دارد که به فولیکول‌های موی شما تخلیه می‌شوند. وقتی مواد زیادی داخل فولیکول موی شما باشد، گرفتگی رخ می‌دهد. منافذ شما می‌توانند با موارد زیر مسدود شوند:
سبوم: ماده‌ای روغنی که یک مانع محافظ برای پوست شما ایجاد می‌کند.
باکتری‌ها: مقدار کمی باکتری به طور طبیعی روی پوست شما زندگی می‌کنند. اگر باکتری زیادی داشته باشید، می‌تواند منافذ شما را مسدود کند.
سلول‌های مرده پوست: سلول‌های پوست شما اغلب می‌ریزند تا جایی برای رشد سلول‌های بیشتر ایجاد کنند. وقتی پوست شما سلول‌های مرده پوست را آزاد می‌کند، می‌توانند در فولیکول‌های موی شما گیر کنند.
وقتی منافذ شما مسدود می‌شوند، موادی فولیکول موی شما را مسدود می‌کنند و باعث ایجاد جوش می‌شوند. این باعث التهاب میشود که شما آن را به صورت درد و تورم احساس می‌کنید. همچنین می‌توانید التهاب را از طریق تغییر رنگ پوست، مانند قرمزی اطراف جوش، مشاهده کنید.
عوامل محرک آکنه
برخی از عوامل در محیط شما به آکنه کمک می‌کنند یا می‌توانند شیوع این عازضه را بدتر کنند، از جمله:
پوشیدن لباس‌ها و پوشش‌های تنگ مانند کلاه و کلاه ایمنی ورزشی
سموم موجود در هوا و شرایط آب و هوایی خاص، به ویژه رطوبت بالا
استفاده از محصولات مراقبت شخصی چرب یا روغنی، مانند لوسیون‌ها و کرم‌های سنگین، یا کار کردن در محیطی که به طور معمول با چربی در تماس هستید، مانند کار کردن در رستورانی که روغن سرخ کردنی دارد.
استرس، که هورمون کورتیزول را افزایش می‌دهد.
عوارض جانبی داروها
کندن جوش‌های صورت
غذاهایی که باعث آکنه می‌شوند
برخی از مطالعات، غذاها و رژیم‌های غذایی خاصی را با آکنه مرتبط می‌دانند، مانند:
شیر بدون چربی
پروتئین آب پنیر
رژیم‌های غذایی پر قند
در حالی که رژیم‌های غذایی پر قند ممکن است منجر به شیوع این عازضه شود، شکلات به طور مستقیم با آکنه مرتبط نیست.
برای کاهش خطر ابتلا به آکنه، یک رژیم غذایی متعادل و مغذی با مقدار زیادی میوه و سبزیجات تازه، به ویژه آنهایی که سرشار از ویتامین C و بتاکاروتن هستند و به کاهش التهاب کمک می‌کنند، انتخاب کنید.
هورمون‌ها و آکنه
آکنه عمدتاً یک بیماری هورمونی است که توسط هورمون‌های آندروژن، به ویژه تستوسترون، هدایت میشود. این بیماری معمولاً در دوران نوجوانی و جوانی فعال میشود. همچنین ممکن است در دوران قاعدگی خود، در نتیجه فعالیت هورمون‌ها، متوجه تشکیل آکنه شوید. حساسیت به این هورمون‌ها – همراه با باکتری‌های سطحی روی پوست و موادی که از غدد بدن شما آزاد می‌شوند – می‌تواند منجر به این عارضه شود.
آکنه چقدر می‌تواند شدید شود؟
متخصصان پوست آکنه را بر اساس شدت رتبه‌بندی می‌کنند:
درجه۱ (خفیف): عمدتاً جوش‌های سرسفید و سرسیاه، با چند پاپول و جوش چرکی.
درجه ۲ (آکنه متوسط یا پوسچولر): پاپول‌ها و پوسچولرهای متعدد، بیشتر روی صورت
درجه ۳ (آکنه نسبتاً شدید یا ندولوسیست): پاپول‌ها و پوسچولرهای متعدد، همراه با ندول‌های ملتهب گاه به گاه. کمر و سینه نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند.
درجه۴ (آکنه ندولوسیست شدید): پوسچولرها و ندول‌های بزرگ، دردناک و ملتهب متعدد.
مراجعه به پزشک
اگر درمان‌های خانگی آکنه شما را از بین نبرد، به پزشک مراقبت‌های اولیه خود مراجعه کنید. او می‌تواند داروهای قوی‌تری تجویز کند. اگر آکنه ادامه پیدا کرد یا شدید بود، می‌توانید از پزشک متخصص پوست (متخصص پوست یا متخصص پوست کودکان) درخواست درمان پزشکی کنید.
برای بسیاری از زنان، این عارضه می‌تواند برای دهه‌ها ادامه یابد و عود آن یک هفته قبل از قاعدگی رایج است. این نوع آکنه در زنانی که از قرص‌های ضدبارداری استفاده می‌کنند، معمولاً بدون درمان از بین می‌رود.
در بزرگسالان مسن‌تر، شروع ناگهانی آکنه شدید ممکن است نشانه‌ای از یک بیماری زمینه‌ای باشد که نیاز به مراقبت پزشکی دارد.
سازمان غذا و داروی آمریکا هشدار می‌دهد که برخی از لوسیون‌ها، پاک‌کننده‌ها و سایر محصولات پوستی بدون نسخه برای این عارضه می‌توانند باعث واکنش جدی شوند. این نوع واکنش بسیار نادر است، بنابراین آن را با هرگونه قرمزی، سوزش یا خارشی که در مناطقی که داروها یا محصولات را استفاده کرده‌اید، رخ می‌دهد، اشتباه نگیرید.
اگر پس از استفاده از یک محصول پوستی موارد زیر را تجربه کردید، به اورژانس مراجعه کنید:
غش
مشکل در تنفس
تورم چشم‌ها، صورت، لب‌ها یا زبان
گرفتگی گلو
درمان آکنه
روش‌های مختلفی برای درمان این عارضه وجود دارد. هر نوع درمان بسته به سن، نوع آکنه و شدت آن متفاوت است. پزشک ممکن است مصرف داروهای خوراکی، استفاده از داروهای موضعی یا استفاده از درمان‌های دارویی را برای درمان پوست شما توصیه کند. هدف از درمان ، جلوگیری از تشکیل جوش‌های جدید و بهبود لکه‌های موجود روی پوست شما است.
داروهای موضعی
پزشک ممکن است استفاده از داروی موضعی را برای درمان پوست شما توصیه کند. می‌توانید این داروها را مستقیماً مانند لوسیون یا مرطوب‌کننده روی پوست خود بمالید. این داروها می‌توانند شامل محصولاتی باشند که حاوی یکی از ترکیبات زیر هستند:
بنزوئیل پراکسید: این محصول به عنوان یک محصول بدون نسخه به عنوان ژل یا شوینده بدون نیاز به نسخه پزشک موجود است. این محصول باکتری‌های سطحی را که اغلب این عارضه را تشدید می‌کنند، هدف قرار می‌دهد. غلظت‌های پایین‌تر و فرمولاسیون‌های شوینده، پوست شما را کمتر تحریک می‌کنند.
اسید سالیسیلیک: این محصول به عنوان پاک‌کننده یا لوسیون به صورت بدون نسخه در دسترس است. به از بین بردن لایه بالایی پوست آسیب‌دیده کمک می‌کند. اسید سالیسیلیک سلول‌های مرده پوست را حل می‌کند تا از مسدود شدن فولیکول‌های مو جلوگیری کند.
اسید آزلائیک: این یک اسید طبیعی است که در غلات مختلف مانند جو، گندم و چاودار یافت میشود. این اسید میکروارگانیسم‌های روی پوست را از بین می‌برد و تورم را کاهش می‌دهد.
رتینوئیدها (مشتقات ویتامین A): رتینول، که بدون نسخه در دسترس است، جوش‌های سرسیاه و سرسفید را از بین می‌برد و به جلوگیری از گرفتگی منافذ، اولین علائم ، کمک می‌کند. اکثر افراد کاندید درمان با رتینوئید هستند. این داروها درمان موضعی نیستند و باید در کل ناحیه پوست مبتلا استفاده شوند تا از تشکیل جوش‌های جدید جلوگیری شود. اغلب باید چندین ماه از این داروها استفاده کنید تا نتایج مثبت را مشاهده کنید.
آنتی‌بیوتیک‌ها: آنتی‌بیوتیک‌های موضعی مانند کلیندامایسین و اریترومایسین باکتری‌های سطحی را که باعث تشدید و ایجاد این عارضه می‌شوند، کنترل می‌کنند. آنتی‌بیوتیک‌ها در ترکیب با بنزوئیل پراکسید مؤثرتر هستند. داپسون: داپسون یک ژل موضعی است که خواص ضد باکتریایی نیز دارد. این دارو آکنه ملتهب را درمان می‌کند.
داروهای خوراکی
داروهای خوراکی ، قرص‌هایی هستند که برای از بین بردن آکنه به صورت خوراکی مصرف می‌شوند. انواع داروهای خوراکی عبارتند از:
آنتی‌بیوتیک‌ها: آنتی‌بیوتیک‌ها آکنه ناشی از باکتری را درمان می‌کنند. آنتی‌بیوتیک‌های رایج برای آکنه شامل تتراسایکلین، مینوسیکلین و داکسی‌سایکلین هستند. این داروها برای آکنه متوسط تا شدید بهترین هستند.
ایزوترتینوئین : ایزوترتینوئین یک رتینوئید خوراکی است. ایزوترتینوئین اندازه غدد چربی را کوچک می‌کند که در تشکیل این عارضه نقش دارد.
داروهای ضد بارداری: استفاده از برخی داروهای ضد بارداری گاهی اوقات می‌تواند به زنانی که آکنه دارند کمک کند. سازمان غذا و داروی ایالات متحده چندین نوع قرص ضد بارداری را برای درمان تأیید کرده است. این قرص‌ها حاوی ترکیبی از استروژن و پروژسترون هستند.
هورمون درمانی: هورمون درمانی برای برخی از افراد مبتلا، به ویژه کسانی که در دوران قاعدگی دچار عود آکنه می‌شوند یا افرادی که به دلیل آندروژن اضافی، دوره‌های نامنظمی دارند، مفید است. هورمون درمانی ممکن است به شکل قرص‌های استروژن و پروژسترون با دوز پایین (قرص‌های ضدبارداری) یا دارویی به نام اسپیرونولاکتون باشد که اثر هورمون‌های خاصی را در سطح فولیکول‌های مو و غدد چربی شما مسدود می‌کند.
درمان‌های اضافی
اگر داروهای موضعی یا خوراکی برای شما به خوبی عمل نکنند، یا اگر جای جوش دارید، پزشک ممکن است انواع مختلفی از درمان‌ها را برای پاکسازی پوست شما توصیه کند، از جمله:
استروئیدها: استروئیدها می‌توانند آکنه شدید را با تزریق به گره‌های بزرگ برای کاهش التهاب درمان کنند.
لیزرها: لیزر و نور درمانی جای جوش را درمان می‌کنند. لیزر به کلاژن آسیب دیده زیر پوست شما گرما می‌دهد. این امر به پاسخ ترمیم زخم بدن شما برای ایجاد کلاژن جدید و سالم بستگی دارد که رشد پوست جدید را برای جایگزینی آن تشویق می‌کند. لایه برداری شیمیایی: این درمان از مواد شیمیایی مخصوصی برای برداشتن لایه بالایی پوست قدیمی استفاده می‌کند. پس از برداشتن لایه بالایی پوست، پوست جدید به صورت صاف‌تر رشد می‌کند و می‌تواند جای زخم‌های آکنه را کاهش دهد.
آنتی‌بیوتیک‌ها
آنتی‌بیوتیک‌ها داروهایی هستند که باکتری‌ها را هدف قرار می‌دهند. باکتری‌ها می‌توانند منافذ پوست شما را مسدود کرده و باعث این عارضه شوند. برخی از آنتی‌بیوتیک‌هایی که آکنه را درمان می‌کنند، می‌توانند التهاب را نیز کاهش دهند. آنتی‌بیوتیک‌ها مسئول موارد زیر هستند:
جلوگیری از ورود باکتری‌ها به بدن شما
از بین بردن باکتری‌ها
جلوگیری از تکثیر باکتری‌ها
در صورت ابتلا به آکنه ناشی از باکتری یا عفونت، پزشک آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند. اگر باکتری‌ها وارد جوش‌های ترکیده شوند، آنتی‌بیوتیک‌ها عفونت را از بین می‌برند، که می‌تواند متورم و دردناک شود. این دارو درمانی برای آکنه نیست و نباید آن را برای درمان این عارضه به مدت طولانی مصرف کنید.
درمان در خانه
اگر آکنه دارید، می‌توانید یک برنامه مراقبت از پوست در خانه را برای کمک به از بین رفتن آکنه خود با موارد زیر شروع کنید:
پوست خود را حداقل روزی یک بار با آب گرم (نه داغ) و یک پاک‌کننده ملایم بشویید. پاک‌کننده‌هامحصولات مراقبت از پوست بدون نسخه که به تمیز کردن پوست شما کمک می‌کنند.
بعد از ورزش یا عرق کردن، پوست خود را بشویید.
از استفاده از محصولات مراقبت از پوست حاوی الکل، قابض‌ها، تونر و لایه‌بردارها که می‌توانند پوست شما را تحریک کنند، خودداری کنید.
آرایش خود را در پایان روز یا قبل از خواب پاک کنید.
یک مرطوب‌کننده بدون روغن برای استفاده روی پوست خود پس از تمیز کردن انتخاب کنید.
از ترکاندن، کندن یا فشار دادن خودداری کنید. اجازه دهید پوست شما به طور طبیعی بهبود یابد تا از ایجاد جای زخم روی پوست شما جلوگیری شود.
اگر روال مراقبت از پوست در خانه در درمان این عارضه مؤثر نیست، به یک پزشک مراجعه کنید.
آیا آکنه می‌تواند باعث ایجاد جای زخم شود؟
بله، گاهی اوقات می‌تواند باعث ایجاد جای زخم شود. این اتفاق زمانی می‌افتد که آکنه به لایه بالایی پوست شما نفوذ می‌کند و به لایه‌های عمیق‌تر پوست آسیب می‌رساند. التهاب باعث میشود منافذ شما متورم شوند و دیواره‌های منافذ شروع به تجزیه کنند که باعث آسیب پوستی میشود. جای زخم می‌تواند منبع اضطراب باشد که طبیعی است. چندین گزینه درمانی برای جای زخم وجود دارد.
تأثیربر سلامت روان
این عارضه می‌تواند باعث اختلال در سلامت روان شما شود زیرا بر ظاهر و عزت نفس شما تأثیر می‌گذارد. اغلب، اگر هورمون‌ها باعث ایجاد این عارضه شوند، ایجاد آن از کنترل شما خارج است. این می‌تواند باعث ایجاد استرس شود که می‌تواند بر جوش‌های بعدی تأثیر بگذارد. این عارضه می‌تواند برای نوجوانان و بزرگسالان جوان چالش برانگیز باشد. اگر آکنه شما باعث اضطراب شما میشود یا مانع از شرکت شما در فعالیت‌های اجتماعی با دوستان و خانواده‌تان میشود، با یک ارائه دهنده خدمات درمانی یا یک متخصص سلامت روان صحبت کنید.
پیشگیری
شما نمی‌توانید به طور کامل از این عارضه جلوگیری کنید، به خصوص در هنگام تغییرات هورمونی، اما می‌توانید خطر ابتلا را با موارد زیر کاهش دهید:
شستن روزانه صورت با آب گرم و پاک کننده صورت
استفاده از مرطوب کننده بدون چربی
استفاده از محصولات آرایشی “غیر جوش زا” و پاک کردن آرایش در پایان هر روز
دور نگه داشتن دست‌ها از صورت
