دیالیز روشی است برای حذف مواد زائد و مایعات اضافی از خون زمانی که کلیه ها به درستی کار نمی کنند. اغلب شامل انحراف خون به دستگاهی برای تمیز کردن است.

به طور معمول، کلیه های خون را فیلتر می کنند، مواد زائد مضر و مایعات اضافی را خارج می کنند و به ادرار تبدیل می شوند تا از بدن خارج شوند.

چرا به دیالیز نیاز دارم؟
اگر کلیه‌های شما به درستی کار نمی‌کنند – به عنوان مثال، به دلیل ابتلا به بیماری مزمن کلیه (نارسایی کلیه) – ممکن است کلیه‌ها نتوانند خون را به درستی تمیز کنند.

مواد زائد و مایعات می توانند تا سطوح خطرناکی در بدن شما ایجاد شوند. در صورت عدم درمان، ممکن است تعدادی از علائم ناخوشایند ایجاد شود و در نهایت کشنده باشد.قبل از این اتفاق مواد و مایعات ناخواسته را از خون فیلتر می کند.

چه مدت به دیالیز نیاز خواهم داشت؟

بستگی دارد. در برخی موارد، نارسایی کلیه ممکن است یک مشکل موقتی باشد و دیالیز را می توان با بهبودی کلیه ها متوقف کرد.

اما اغلب، فردی که نارسایی کلیه دارد نیاز به پیوند کلیه دارد.

همیشه انجام پیوند کلیه بلافاصله امکان پذیر نیست، بنابراین ممکن است تا زمانی که کلیه اهداکننده مناسب در دسترس قرار گیرد، دیالیز مورد نیاز باشد.

اگر پیوند کلیه برای شما مناسب نیست – به عنوان مثال، به دلیل اینکه به اندازه کافی خوب نیستید که یک عمل بزرگ انجام دهید – ممکن است تا پایان عمر شما نیاز به دیالیز باشد.

چه اتفاقی در حین دیالیز می افتد
2 نوع اصلی دیالیز وجود دارد: همودیالیز و دیالیز صفاقی.

همودیالیز

همودیالیز رایج ترین نوع این بیماری است و اکثر مردم از آن مطلع هستند.

در طول عمل، یک لوله به یک سوزن در بازوی شما متصل می شود.

خون در امتداد لوله و به یک دستگاه خارجی که آن را فیلتر می کند، عبور می کند، قبل از اینکه در امتداد لوله دیگری به بازو منتقل شود.

در مراکز دیالیز، این کار معمولاً 3 روز در هفته انجام می شود و هر جلسه حدود 4 ساعت طول می کشد.

در خانه نیز قابل انجام است. چند نمونه از برنامه دیالیز خانگی عبارتند از:

4 بار در هفته به مدت 4 ساعت
5 بار در هفته به مدت 3 ساعت
6 روز در هفته به مدت 8 ساعت شبانه روز

دیالیز صفاقی

به جای دستگاه، از پوشش داخلی شکم (صفاق) به عنوان فیلتر استفاده می کند.

مانند کلیه ها، صفاق حاوی هزاران رگ خونی ریز است که آن را به یک دستگاه فیلتر مفید تبدیل می کند.

قبل از شروع درمان، یک برش (برشی) در نزدیکی ناف شما ایجاد می شود و یک لوله نازک به نام کاتتر از طریق برش وارد می شود و به فضای داخل شکم شما (حفره صفاقی) وارد می شود. این برای همیشه در جای خود باقی مانده است.

مایع از طریق کاتتر به داخل حفره صفاقی پمپ می شود. با عبور خون از رگ های خونی پوشاننده حفره صفاقی، مواد زائد و مایع اضافی از خون خارج و به مایع دیالیز کشیده می شوند.

مایع مصرف شده چند ساعت بعد در کیسه تخلیه می شود و با مایع تازه جایگزین می شود.

تعویض مایع معمولاً حدود 30 تا 40 دقیقه طول می کشد و معمولاً باید حدود 4 بار در روز تکرار شود.

اگر ترجیح می دهید، این کار را می توان در طول شب هنگام خواب توسط دستگاه انجام داد.

کدام نوع دیالیز بهتر است؟

در بسیاری از موارد، می‌توانید نوع دیالیز را انتخاب کنید و کجا آن را انجام دهید.

این 2 تکنیک برای اکثر افراد به یک اندازه موثر هستند، اما هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند.

به عنوان مثال:

همودیالیز به این معنی است که شما 4 روز بدون درمان در هفته خواهید داشت، اما جلسات درمانی طولانی تر است و ممکن است هر بار نیاز به مراجعه به بیمارستان داشته باشید.
همودیالیز خانگی – معمولاً باید جلسات دیالیز را بیشتر از یک کلینیک انجام دهید، اما می‌توانید طرح درمانی را انتخاب کنید که نیازهای پزشکی شما را برآورده کند و در زندگی شما متناسب باشد.
دیالیز صفاقی را می توان به راحتی در خانه انجام داد و گاهی اوقات می توان آن را هنگام خواب انجام داد، اما باید هر روز انجام شود.
اگر بتوانید نوع دیالیز مورد نظر خود را انتخاب کنید، تیم مراقبت شما در مورد مزایا و معایب هر گزینه با شما صحبت خواهد کرد تا به شما در تصمیم گیری کمک کند.

در مورد مزایا و معایب هر دو نوع دیالیز بیشتر بخوانید

عوارض

همودیالیز می تواند باعث خارش پوست و گرفتگی عضلات شود. دیالیز صفاقی می تواند شما را در معرض خطر ابتلا به پریتونیت، عفونت غشای نازکی که اطراف شکم شما را احاطه کرده است، قرار دهد.

هر دو نوع دیالیز می توانند باعث ایجاد احساس خستگی در شما شوند.

زندگی در دیالیز

بسیاری از افرادی که به این بیماری مبتلا می شوند کیفیت زندگی خوبی دارند.

اگر در غیر این صورت خوب هستید، باید بتوانید:

• ادامه کار یا تحصیل
• رانندگی کنید
• ورزش کردن
• برو شنا
• به تعطیلات بروید

اکثر افراد می توانند سال ها تحت دیالیز باقی بمانند، اگرچه درمان فقط تا حدی می تواند از دست دادن عملکرد کلیه را جبران کند.

داشتن کلیه هایی که به درستی کار نمی کنند می تواند فشار قابل توجهی بر بدن وارد کند.

این بدان معناست که اگر پیوند کلیه انجام نشود، افراد می توانند در حین دیالیز جان خود را از دست بدهند، به ویژه افراد مسن و آنهایی که سایر مشکلات سلامتی دارند.

افرادی که دیالیز را در اواخر دهه 20 زندگی خود شروع می کنند می توانند تا 20 سال یا بیشتر عمر کنند، اما بزرگسالان بالای 75 سال ممکن است فقط 2 تا 3 سال زنده بمانند.

اما میزان بقای افرادی که دیالیز می‌شوند در دهه گذشته بهبود یافته است و انتظار می‌رود در آینده نیز بهبود یابد.